... very very wet!!!!

Eerst en vooral willen we starten met een kleine casus voor onze medestudenten:

• 4 Belgische studenten verblijven in het warme India. Ze moeten hard werken in de indoor en outdoor klinieken. Ze drinken gemiddeld 3 liter per dag, toch is hun urine echter zeer donker gekleurd en slecht ruikend. Ook de mictiedrang is zo goed als afwezig en de hoeveelheid urine is minimaal. Verklaar en welke therapie wordt aangeraden?

En dan zullen we nu verder gaan met een klein verslagje van de afgelopen dagen. We zullen de draad proberen oppikken bij waar we gestopt zijn.

Woensdag hebben we alle 4 samen in de Indoor kliniek gewerkt. En daarna hebben Tine en Silvie gehopen bij het 'Food making', dit project maakt voedselpaketten voor ondervoede moeders en hun kinderen, die naderhand uitgedeeld worden in de outdoor klinieken. In de late namiddag zijn we het stadje ingetrokken met de andere vrijwilligers. 's avond hebben we een fruitsla gemaakt met heerlijke ANANAS!!!! We hebben de avond afgerond met een reflectiegesprek onder ons 4 op het dak onder een mooie sterrenhemel. Met andere woorden de avond is weeral niet vroeg geeindigd zoals we ons steeds opnieuw voornemen.

Donderdag zijn we naar de outdoor kliniek van Tegharia geweest. Dit is een zeer drukke outdoor waar we gemiddeld 400 a 500 patienten helpen op een paar uur tijd. Het is doorwerken geblazen maar een zeer leerrijke ervaring vooral wat betreft het zelfstandig werken. Aldoende krijgen we meer zelfvertrouwen wat zich uit in onze handelingen. Onze werkdag is jammer genoeg in mineur afgesloten daar ons Deepanjali zelf patient werd. Samen met Koenraad is ze naar de guesthouse gegaan terwijl Tine en Silvie achter eten gingen. Zij hebben dan een plaatselijk, goed verborgen, kleurrijk marktje gevonden waar ze bloem en eieren ingeslagen hebben. Rara wat hebben we die avond gegeten? Overheerlijke PANNEKOEKEN !!! Zelfs de andere vrijwilligers waren er weg van.

Vrijdag was een dagje vol zieken. Bij iedereen zijn de darmen beginnen borrelen, maar bij de ene al wat erger dan bij de andere. Deepanjali was nog steeds redelijk ziek waardoor het beter was dat ze in het guesthouse bleef om wat te rusten. Ook Koenraad is gebleven om terug aan te sterken. Door het grote aantal zieken en afwezigen moest de rest van de vrijwilligers, die nog iets frisser op de benen stonden, voor opvang zorgen en werd het een hectische dag voor hun. Tine en Silvie zijn begonnen in de Indoor kliniek waar ook het verzorgen van de brandwonden steeds vlotter begint te gaan. Vervolgens zijn ze naar een ruraal dorpje getrokken voor een 'Peace council'. Dit is een project waarbij een aantal vrouwen een soort van commitee vormen en leren op te komen voor zichzelf, maar waar ze ook informatie krijgen omtrent hygiene, voeding en sociale problematiek. Ze vormen de spreekbuis van het dorp en bij ernstige problemen kunnen ze steeds terugvallen op hulp van het IIMC, indien ze zich strikt houden aan hun opdrachten.

zaterdag was Koenraad reeds opgelapt, maar nog iets te zwak om naar een outdoor te trekken dus heeft hij de indoor maar verzorgd vandaag. Ook heeft hij met veel plezier onze nieuwe medevrijwilligster Nariae rondgeleid (de casanova). Tine en Silvie moesten echter om 6u opstaan om te vertrekken naar een outdoor kliniek in Dakhi. Een enkele rit is 3u hobbelen en bobbelen en knotsen en botsen in de koffer van de ambulance. Dit is echt geen aanrader indien men wat last heeft van de maag of darmen en onze sluitspieren hebben flink wat training gekregen. De omgeving die we te zien kregen tijdens deze rit was werkelijk adembenemend. In de outdoor verzorgden we de patienten (bloeddruk nemen, abces verzorgen, injecties plaatsen, ...), daarna hebben we met de jonge patienten van de plaatselijke indoor gespeeld met de ballonnen die we meegebracht hadden om vervolgens terug naar onze indoor te vertrekken, opnieuw een helse rit van 3 uur. Eens teruggekomen vernamen we van Koenraad dat Deepanjali opgenomen was in het ziekenhuis met in gastro-enteritis (niet te ernstig, meer vrijwilligers komen in dit ziekenhuis terecht, geen reden tot onrust dus). Daarna volgde onze eerste officiele kennismaking met de Bengaalse taal tijdens een lesuurtje. Door de hoge moeilijkheidsgraad van de taal hebben we ons moeten beperken tot het opschrijven van de meest nuttige woorden en zinnen. (zelfstudie dus ;) ) Het is altijd leuk om iemand aan te spreken in de eigen moedertaal. Na de les zijn we naar het ziekenhuis gegaan om Deepanjali te bezoeken.

Zondag, onze vrije dag!!!! Koenraad was zoals altijd vroeg uit de veren in tegenstelling tot Tine en Silvie die een beetje bijgeslapen hebben. In de voormiddag moesten we de nodige treintickets reserveren indien we nog naar Darjeeling willen gaan. De ticketshop is een hele eind van het guesthouse verwijderd waardoor we een hele tijd onderweg geweest zijn. Ter info: we vertrekken de 10e en komen terug de 13e. Meer hierover als we terugzijn! In de namiddag zijn we Deepanjali gaan opzoeken, wat een heel geknoei was daar ons vervoer ons nooit bracht waar we moesten zijn. We hebben uiteindelijk met rikshaw, bus en trein gereisd. (3 uur lang) 'S avonds hadden we met enkele andere vrijwilligers afgesproken om te gaan eten in een Italiaans restaurant. Fire & Ice bleek een van de sjiekere restauranten te zijn in Kolkata. De mozarella wordt geleverd door een project van het IIMC.(Het mozarella-project) Het eten is naar Indische normen verschrikkelijk duur, maar in vergelijking met Belgie nog steeds spotgoedkoop. Tine en Silvie genoten van een aantal heerlijke lookbroodjes gevolg door een pizza terwijl Koenraad in de zevende hemel was bij het zien van een bord met mozarella, een pizza en een frisse pint! Dat we reeds wat aangepast zijn aan het Indische klimaat was overduidelijk toen we binnenkwamen in het restaurant waar de airco opstond en we het allemaal veel te koud hadden. Onze terugrit naar het guesthouse was met een taxi (8 pers in 1 taxi!). Dan maar douchen en in bed te kruipen want maandag is het terug in een werkdag.

Vandaag, maandag is Koenraad naar de outdoor in Tegharia gegaan met nog 3 andere vrijwilligers. Dit is een grote outdoor en dus ook veel werk. Buiten de normale activiteiten is hier ook een oogarts, cardioloog, patholoog, gynaecoloog, dermatoloog en verschillende pediaters aanwezig waarbij de vrijwilligers ook aanwezig mogen zijn. Tine en Silvie zijn in de indoor gebleven. De artsen en verpleegsters verwachten enig initiatief en zelfstandigheid, maar blijven wel ondersteunen, waardoor het zelfvertrouwen duidelijk groeit. Silvie heeft helemaal alleen de verzorging gedaan van een patient met brandwonden over het hele lichaam. Ook de andere brandwondepatienten werden aan de 2 indoor-ladies toevertrouwd. In de namiddag hebben we onze 2de Bengaalse les gevolgd. En nu nog goed nieuws: we hebben Deepanjali terug mogen verwelkomen in ons midden, alive and kicking!
Straks nog een lange vergadering met Sujit en dan gaan we onze eerste pasta klaarmaken :)

Amai, veel leesvoer te verwerken?
We zullen ons best doen om vaker de site te updaten, maar met zoveel vrijwilligers 1 computer delen en met de vele stroompannes is dit niet altijd mogelijk.

Biday!