Namaskar, kemon acho?
Bij ons in ieder geval alles heel goed, we zijn al meer aangepast aan het Indische klimaat en kunnen de hitte al beter verdragen. Dinsdag zijn we met ons vier naar het centrum voor de gehandicapte kinderen geweest. De kindjes waren zeer gelukkig met de ballonnen die we meegebracht hadden en hierdoor kwam Silvie haar mamainstinct spontaan naar boven. Daarna zijn Silvie, Tine en Koenraad naar de outdoor in Chakberia vertrokken. Het was heel druk, een race tegen de klok om alle patienten te helpen. Het was wel een zeer leerrijke en aangename ervaring, ook was het de eerste keer dat we in een meer afgelegen en armer deel van Kolkata kwamen. Deepanjali is in de indoorkliniek gebleven en had daarna de unieke kans om mee te gaan met een peace-counsel en homevisit. 'S avonds zijn we gaan eten in de blue sky, 1 van de beter goedkope Indische restauranten. (80 roepie = 1 maaltijd!). Na een dolle busreis was het tijd om ons bed in te kruipen en te genieten van een welverdiende nachtrust.
Woensdag zijn we allemaal indoor gebleven en mochten we nu zelf de meeste brandwonden verzorgen. Helaas mocht Koenraad niet bij alle vrouwelijke patienten aanwezig zijn. Hij mocht dan wel de brandwonden van de jongetjes verzorgen. Daarna was er een doktersronde met de nodige uitleg over alle patienten. Vervolgens zijn we gaan eten in het 'food station', hier is het eten al van een veel betere kwaliteit maar volgens Silvie nog altijd veel te pikant. In de namiddag zijn we naar Kolkata-city gegaan om nog wat te verkennen en in het internetcafe het thuisfront te contacteren. De vrouwen konden zich dan ook eindelijk laten gaan in het nabijgelegen klerenwinkeltje (Koenraad => hoofdpijn!) maar hebben al bij al niet teveel gekocht. Op de terugweg hebben we nog wat fruit ingeslagen voor een gezonde avondmaaltijd (ananas, watermeloen, druiven, bananen, granaatappel, ....). Op het dak van het guesthouse, met een prachtig zicht en goed gevulde sterrenhemel, hebben we de dag afgesloten met een reflectiemomentje en een goede babbel.
We zijn nu net terug van de outdoorkliniek in Tegharia waar we een ontzettend leuke voormiddag hebben gehad. We moesten wel heel hard doorwerken (400 a 500 patienten) maar mochten dan ook wel heel veel doen. Voor de namiddag hebben we nog niet besloten wat te doen maar ongetwijfeld is er wel tijd voor een volgend 'avontuur'.
Deepanjali, Tine, Koenraad en Silvie
dinsdag 31 maart 2009
maandag 30 maart 2009
kosmos in de chaos!!!
Namaskar!
We zijn na enige problemen allemaal goed aangekomen in het verre India, op den Indian way!!!
Na de vlucht werden we, letterlijk en figuurlijk, wakker geschud door een helse ambulancerit.
Deze aandacht hadden we nodig bij de eerste confrontatie met (beruchte housekeeper) Sunil
Helemaal uitgeput, maar nog net niet genoeg, trokken we richting Kolkata-city.
Op ons eigen houtje begaven we ons in een mierennest van mensen, auto's, fietsers, riksja's etc.
Dankzij spontane hulp van de locals vonden we de juiste winkels voor aangepaste kledij, want het is hier, zachtjes uitgedrukt, WARM! De vermoeidheid overviel ons echter, waardoor zelfs de grond van dichtbij bekeken werd door Tine. Eens opgelapt dan maar richting metro om Deepanjali te verwelkomen, die het niet kon laten het regenweer van Belgie mee te brengen.
De eerste spicy maaltijd is ook reeds achter de rug en wel verteerd (geen zieken)
--> de andere vrijwilligers vonden het een zeer indrukwekkende eerste dag en nog meer dat we het hele vervoersgedoe op eigen houtje overleefd hebben!
Na een nachtje stevig slapen en een goed ontbijt waren we net fris genoeg om aan een dagje indoor te beginnen. Toen we dachten dat de auto het ergste was in het verkeer, hadden we duidelijk de riksja's hier even buiten beschouwing gelaten!
Enkele botsingen en deukjes later stonden we toch waar we zijn moesten, het IIMC
Eerst een korte rondleiding en warme welkom van de zieke kinderen en hun moeders, daarna korte uitleg over het wat en hoe en vervolgens erin vliegen.
Hoewel we nog maar enkele dagen hier zijn, heeft het hele gebeuren al een sterke indruk nagelaten op ons.
Silvie, Deepanjali, Tine, Koenraad
(Dit bericht is van gisteren maar wegens internetpanne kunnen we het er nu pas opzetten.)
We zijn na enige problemen allemaal goed aangekomen in het verre India, op den Indian way!!!
Na de vlucht werden we, letterlijk en figuurlijk, wakker geschud door een helse ambulancerit.
Deze aandacht hadden we nodig bij de eerste confrontatie met (beruchte housekeeper) Sunil
Helemaal uitgeput, maar nog net niet genoeg, trokken we richting Kolkata-city.
Op ons eigen houtje begaven we ons in een mierennest van mensen, auto's, fietsers, riksja's etc.
Dankzij spontane hulp van de locals vonden we de juiste winkels voor aangepaste kledij, want het is hier, zachtjes uitgedrukt, WARM! De vermoeidheid overviel ons echter, waardoor zelfs de grond van dichtbij bekeken werd door Tine. Eens opgelapt dan maar richting metro om Deepanjali te verwelkomen, die het niet kon laten het regenweer van Belgie mee te brengen.
De eerste spicy maaltijd is ook reeds achter de rug en wel verteerd (geen zieken)
--> de andere vrijwilligers vonden het een zeer indrukwekkende eerste dag en nog meer dat we het hele vervoersgedoe op eigen houtje overleefd hebben!
Na een nachtje stevig slapen en een goed ontbijt waren we net fris genoeg om aan een dagje indoor te beginnen. Toen we dachten dat de auto het ergste was in het verkeer, hadden we duidelijk de riksja's hier even buiten beschouwing gelaten!
Enkele botsingen en deukjes later stonden we toch waar we zijn moesten, het IIMC
Eerst een korte rondleiding en warme welkom van de zieke kinderen en hun moeders, daarna korte uitleg over het wat en hoe en vervolgens erin vliegen.
Hoewel we nog maar enkele dagen hier zijn, heeft het hele gebeuren al een sterke indruk nagelaten op ons.
Silvie, Deepanjali, Tine, Koenraad
(Dit bericht is van gisteren maar wegens internetpanne kunnen we het er nu pas opzetten.)
Abonneren op:
Posts (Atom)